Πέμπτη 22 Μαρτίου 2012

ποιητικά μεσάνυχτα…

Χθες το βράδυ (δηλαδή σήμερα τις πρώτες πρωινές ώρες) ψάχνοντας στα κανάλια έπεσα, στη ΝΕΤ, στην εκπομπή «Στην υγειά μας» του Σπύρου Παπαδόπουλου. Επειδή με τις μουσικές εκπομπές κολλάω προς στιγμήν (ό,τι κι αν είναι) είπα να την παρακολουθήσω για λίγο. Αρχικώς, νόμιζα πως επρόκειτο για κάποιαν επανάληψη, επειδή ήταν Τετάρτη και η συγκεκριμένη εκπομπή μεταδίδεται Σάββατο, αλλά σχεδόν αμέσως φάνηκε πως επρόκειτο για ένα εμβόλιμο πρόγραμμα αφιερωμένο στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (οι Παγκόσμιες Ημέρες ως... παγκοσμιοποιημένοι θεσμοί δεν μου λένε απολύτως τίποτα – δεν χρειαζόμαστε τσάτσους, για να μας υποδεικνύουν πότε και τι πρέπει να τιμήσουμε και τι όχι).
Ακούγοντας, λοιπόν, κάποια αρχικά σποτάκια τραγουδιών, γύρω από το τι θα παρουσιαζόταν κατά τη διάρκεια της εκπομπής, διαπίστωσα πως αρκετές από τις ερμηνείες των παρευρισκομένων ήταν απαράδεκτες και αν δεν άλλαξα αμέσως κανάλι ήταν γιατί, ανάμεσά τους, ανάμεσα στους καλεσμένους εννοώ, υπήρχε ο ακριβοθώρητος Κώστας Καράλης. Περίμενα λοιπόν να έρθει η σειρά του για να τραγουδήσει· πράγμα που συνέβη, ευτυχώς, σχεδόν στην αρχή της εκπομπής, μιας και δεν έβλεπα την ώρα για να… αποδεσμευτώ. Πριν τον Καράλη παρουσιάστηκε, αν θυμάμαι καλώς, ο Κώστας Θωμαΐδης, που τραγούδησε ωραία το «Καραντί» (σε ποίηση Νίκου Καββαδία και μουσική Θάνου Μικρούτσικου) παρότι η ορχήστρα δεν βοηθούσε, κάποια γυναικεία φωνή που είπε κι αυτή ένα τραγούδι σε ποίηση Καββαδία (δε θυμάμαι ούτε ποια ήταν, ούτε τι τραγούδησε) και αμέσως μετά ο Κώστας Καράλης, που απέδωσε συγκινητικώς το «Ιδανικός κι ανάξιος εραστής» (μουσική Γιάννης Σπανός).
Πριν πάρει τη σκυτάλη ο Καράλης, ο Σπύρος Παπαδόπουλος άρχισε να λέει κάτι ανούσια περί των μελοποιήσεων του Μικρούτσικου, ότι τάχα απ’ αυτόν μάθαμε τον Καββαδία και κάτι τέτοια, τέλος πάντων, λόγια του σωρού. Με το που ανεβαίνει στη σκηνή για να τραγουδήσει ο Καράλης «πιάνεται» και ξεκινά να λέει κάτι περί δικαιοσύνης(!) και τα ρέστα και ότι εν πάση περιπτώσει ήταν ο Γιάννης Σπανός εκείνος που μελοποίησε για πρώτη φορά Νίκο Καββαδία. Σωστός, αν και… λάθος. Και μούγγα, εννοείται, οι από κάτω…
Φυσικά, ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, να γλείφει (δεν εννοώ τον Καράλη) ή να εγκωμιάζει όποιον και όσο θέλει, δεν μπορεί όμως κανείς (λέμε τώρα) σε μία εκπομπή που θέλει να ασχολείται με το ελληνικό τραγούδι να επιβραβεύει ανακρίβειες, προβάλλοντάς τες. Δεν ξέρω πόσοι και για ποιο λόγο πληρώνονται γι’ αυτήν την εκπομπή, δεν ξέρω αν υπάρχει επιστημονικός συνεργάτης (ας τον πω έτσι) που να ελέγχει όσα ακούγονται (πετώντας τον ανιστόρητο λόγο στα σκουπίδια) εκείνο που ξέρω είναι πως ο Πάνος Σαββόπουλος στο «Επεισόδιο» [Polydor, 1971] μελοποίησε (αναφέρομαι σε μελοποίηση και όχι σε απαγγελία συνοδεία μουσικής) την «Αρμίδα» (του Καββαδία), χρόνια πριν πράξει κάτι ανάλογο ο Σπανός και βεβαίως ο Μικρούτσικος. Και άντε να μην γνωρίζουν ο οικοδεσπότης και οι προσκεκλημένοι το «Επεισόδιο» και τον Πάνο Σαββόπουλο (αν και τον Σαββόπουλο τον γνωρίζουν, γιατί έχει παρουσιάσει ρεμπέτικα ουκ ολίγες φορές στο πρόγραμμα) είναι ντροπή όμως να μην αναφέρεται σ’ αυτήν την «ευγενή» κόντρα το όνομα τουλάχιστον της Μαρίζας Κωχ, οι μελοποιήσεις της οποίας πάνω στον Καββαδία (1977) προηγήθηκαν εκείνων του Μικρούτσικου, γνωρίζοντας μάλιστα και την επιτυχία («Φάτα Μοργκάνα» κ.λπ.).
Κι επειδή κάποιοι μπορεί να σπεύσουν… Λογοκρισία δεν είναι να κόβεις (όταν και όπου μπορείς) τις τηλεοπτικές «κοτρώνες», που πετάει ο ένας κι ο άλλος. Είναι καθήκον. Τούτο πράττοντας σέβεσαι, απλώς, την Ιστορία. Και όσους σε παρακολουθούν.

1 σχόλιο: