Παρασκευή 14 Φεβρουαρίου 2014

COMPOSTA NOVA για το σακ βουαγιάζ

Η ποπ, και δη η ελληνική ποπ, όταν είναι καλοφτιαγμένη είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Και καλοφτιαγμένη ελληνική ποπ σημαίνει κατά πρώτον στίχος ελληνικός (όταν είναι ελληνικός), διάκοσμος μελωδικός που να μην παγιδεύεται από τα υπερ-beats, «παλιομοδίτικη» –ρετρό, vintage, όπως θέλετε πείτε την– αφήγηση, easy downtempi με υπόγεια ένταση, και, αν μιλάμε για τις Composta Nova (Αθηνά Γεωργιάδου στίχοι-μουσική, Μαργαρίτα Ηλιοπούλου μουσική) ένας συνδυασμός όλων αυτών (και άλλων τόσων…) με την ελληνική παράδοση στο είδος, που μπορεί να ξεκινά από τον… Σταύρο Ζώρα φερ’ ειπείν και μέσω του “Jazzburger” του Λουκά Θάνου να καταλήγει στον Γιώργη Χριστοδούλου. Ήτοι ευκολομνημόνευτα passages (χωρίς τέτοια δεν υπάρχει ποπ), πάνω στα οποία κυλάνε οι απολύτως ευπρόσωποι στίχοι.
Την πρώτη φορά που άκουσα το Sac Voyage [Composta Nova, 2013], που διαρκεί λιγότερο από μισήν ώρα, είπα πως αξίζει για μια δεύτερη ή και τρίτη… ακρόαση. Και όντως. Κάθε φορά που το ρίχνεις στο player δείχνει και καλύτερο, με το φερώνυμο κομμάτι και το «Είχα δεν είχα» να κολλάνε σαν μαστίχα. Ή σαν κομπόστα… Αυτά τα (καλά) λίγα λόγια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου