Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

ο θρύλος ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ - ΜΠΕΜΠΗΣ ήταν ο μεγαλύτερος σολίστας μπουζουκιού, που υπήρξε ποτέ;

Το «μεγαλύτερο» στη μουσική δεν έχει το νόημα που συνήθως του δίνουμε – ειδικά όταν συγκρίνουμε τους «εκτός συναγωνισμού». Ποιος είναι λοιπόν… μεγαλύτερος; Ο Μπετόβεν ή ο Μότσαρτ; Ο Louis Armstrong ή o Duke Ellington; Ο John Lennon ή ο Mick Jagger; Ο Μάνος Χατζιδάκις ή ο Μίκης Θεοδωράκης; Όλες αυτές οι ερωτήσεις κρύβουν εντός τους μια δόση ανοησίας, ιδίως όταν προσπαθούν να στάξουν στην αξία του υποκειμενικού, μιαν ικμάδα αντικειμενικότητας. Εκεί, το μόνο μου μπορεί να διαχωρίσει τούς πολύ μεγάλους, προσθέτοντας μισό γαλόνι στον έναν, ή αφαιρώντας το από τον άλλον, είναι το γούστο του καθενός μας. Και αυτό δεν μπορεί παρά είναι σεβαστό. Ιδίως όταν υπάρχει…
Συμβαίνει, όμως, και κάτι άλλο, που συχνά μας ταλανίζει σε τέτοιου τύπου αποφάσεις. Ορισμένοι μουσικοί πορεύτηκαν συχνά πίσω από την κεντρική σκηνή, δίχως να κάνουν ταινίες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, πολλούς δίσκους – μουσικοί θέλω να πω που δεν τους γνωρίζουν όλοι, αλλά συνήθως οι επαΐοντες. Έτσι, πλέκεται ένας θρύλος, που ενώνει το… ανένταχτο με την αλήθεια. Υπάρχουν τέτοια ονόματα σε όλους τους χώρους, που κατά καιρούς, ανά εποχές, ανέρχονται στην νοητή κλίμακα αξιών, καταλαμβάνοντας θέσεις άλλων γνωστών και καταξιωμένων. Μέχρι και ταινίες γίνονται, βιβλία γράφονται, ηχογραφήσεις ανασύρονται, δίσκοι κυκλοφορούν
Καιροφυλαχτεί, όμως, μια διαστροφή εδώ. Σε ορισμένους «κύκλους» όσο πιο άγνωστος παραμένει κάποιος, τόσο πιο πολύ εκτιμάται. Μάλιστα, όταν ο άγνωστος γίνει κάπως περισσότερο γνωστός, τότε οι «κύκλοι» θα σταματήσουν ν’ ασχολούνται μαζί του ανακαλύπτοντας κάποιον άλλον που θα πάρει τη θέση του. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές ορισμένοι μελετητές βλέπουν όλους εμάς, τους κοινούς θνητούς, κάπως σαν την πλέμπα. Δεν θέλουν να ’χουν ουδεμία σχέση μαζί της/μαζί μας. Υψώνουν και γκρεμίζουν «ήρωες» ανάλογα με τις νευρώσεις τους…
Ένα τέτοιο ερώτημα που απασχολεί, από δεκαετίες τώρα, το χώρο του λαϊκού τραγουδιού και της λαϊκής μουσικής γενικότερα σχετίζεται με το απλούστατο. Ποιος υπήρξε ο μεγαλύτερος σολίστας του μπουζουκιού που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα; Σαφές το ερώτημα, αλλά δύσκολη η απάντηση. Πολλοί θα πουν, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη… ο Μανώλης Χιώτης. Κάποιοι άλλοι, όμως, οι οπαδοί του τρίχορδου φερ’ ειπείν, θα πουν αμέσως ο Δημήτρης Στεργίου – Μπέμπης. Άλλοι ίσως χώσουν και κανέναν τρίτο ανάμεσα…

Η συνέχεια και το τέλος της ιστορίας στο Lifo.gr… http://www.lifo.gr/articles/music_articles/78960

4 σχόλια:

  1. Στο "Ανώι" ,ενα μικρο μαγαζακι με ζωντανη μουσικη στην Πρεβεζα ακουσα ενα ζωντανο θρυλο του μπουζουκιου εκει που δεν το περιμενα!Ακουσα τον Νίκο Τατασοπουλο που αυτα που εκανε σε θεμα τεχνικης,ταχυτητας,δακτυλοθεσιας,πενιας ηταν κοντρα στη φυση!Δεν σας λεω τιποτα αλλο!
    Ειδα ενα λαϊκο παλκο οπως ακριβως φανταζομουν τα παλια μικρα μαγαζια που επαιζαν οι μεγαλοι συνθετες του λαϊκου τραγουδιου!Το προγραμμα σε πολλα σημεια του ειχε και στιγμες κοντρας των 2 μπουζουκιων (με ευγενη αμιλα παντα) μεταξυ του Νικου Τατασοπουλου και Αστεριου Ποϊκλη (ισως ο καλυτερος πρεβεζανος μπουζουξης)!Το κοινο ειχε σαστησει με ολο το σκηνικο και φυσικα με την εκτακτη και αδιαφημιστη αφιξη στη μικρη μας πολυ ενος γιγαντα του τριχορδου!Μολις ημουν ετοιμος να φυγω πληροφορουμε οτι ειχε ξαναρθει οντας φιλος του Ποϊκλη οπως επισης πριν μερικς εβδομαδες ειχε ερθει και ο Μανωλης Πάπος!!!Τι αλλο να πω?Η Πρεβεζα μπορει να μην εχει τις πολλες επιλογες που θα ζητουσε ενας νορμαλ νεος (και οχι σαν εμενα που ειμαι καμμενος μουσικος) αλλα σε αυτο τον τομεα μουσικης ειναι πολυ μπροστα απο παρα πολλες μεγαλύτερές της πολεις!Και χαιρομαι πιο πολυ γιατι ηρθε ενας ανθρωπος και εσπευσαν ολοι μαθαινοντας το (απο τα κουτσομπολια) να κλεισουν τραπεζι και να γεμισουν το μαγαζι απο το απογευμα!Χαιρομαι δηλαδη επειδη οι συμπατριωτες εκτιμανε την μουσικη και αυτους τους ανθρωπους που την υπηρετουν!Αυτο ειναι πολυ ομορφο γιατι δειχνει πολιτισμο και ποιοτητα σε εναν ανθρωπο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολυ καλο αφιερωμα στον Βαγγελη Λιολιο εδω

    http://mpouzouksides.blogspot.gr/2013/07/blog-post_8.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή