Τετάρτη 14 Ιουνίου 2017

BILL CUNLIFFE τζαζ, Μπαχ και άλλα

Ο Bill Cunliffe είναι άξιος πιανίστας, με μεγάλη ιστορία – εξάλλου δεν είναι μικρός, αφού έχει περάσει τα 60. Από τα late seventies στο χώρο, ο Cunliffe είναι από τους μουσικούς που επιχειρούν, συχνά-πυκνά, να συσχετίσουν την jazz με την κλασική μουσική. Κανένα πρόβλημα! Δεν κάνει εξάλλου κάτι καινούριο, καθότι αυτά είναι παλιές ιστορίες… 60βάλε τουλάχιστον ετών.
Στο πιο πρόσφατο και πολύ περιποιημένο από πάσης απόψεως CD του, που έχει τίτλο BACHanalia [metre records, 2017], ο Cunliffe, έχοντας δίπλα του ένα θαυμάσιο πλήρες γκρουπ, διασκευάζει Μπαχ (και Γιόχαν Σεμπάστιαν και υιό Καρλ Φίλιπ Εμάνουελ), Προκόφιεφ, Manuel de Falla, τζαζ στάνταρντ, ενσωματώνοντας στο εν λόγω ρεπερτόριο και μια δική του σύνθεση.
Το ωραίο και αποδοτικό είναι πως ο Cunliffe κάνει… τα δικά του στις versions, βγάζοντας ή προσφέροντας καινούρια πράγματα. Για παράδειγμα στο “Sleepers wake” (Μπαχ πατήρ) χρησιμοποιεί τη φωνή τής Denise Donatelli σε θαυμάσιο scat-singing, έχοντας πιάνο (το δικό του πιάνο) και τρομπόνι (Bob McChesney) σε πρώτο πλάνο. Το κομμάτι έχει έναν… απογειωτικό αέρα. Το πρωτότυπο “Afluencia” που ακολουθεί είναι ένα latin κατά βάση track με ελαφρές afro απολήξεις και με έξοχο πνευστό τμήμα (και με τον Bob Sheppard στο σοπράνο να «ζωγραφίζει»). Τέλειο! Ακολουθεί το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του CD, που δεν είναι άλλο από το “Piano concerto No.3, 1st Movement” του Σεργκέι Προκόφιεφ, που εδώ διαρκεί 17 λεπτά! Τώρα… τι Προκόφιεφ είναι αυτό που ακούμε είναι άλλο θέμα. Φοβερός διασκευαστής ο Cunliffe (πέραν από πιανίστας). Εδώ περνάει ακόμη και από βραζιλιάνικη τζαζ, ενσωματώνοντας στη σύνθεση έξοχες «αλλαγές» και στυλ, στα οποία τα χώνουν άπιαστοι σολίστες (ο Andy Martin στο τρομπόνι, ο κιθαρίστας Larry Koonse, ο ντράμερ Joe LaBarbera). Μοναδικό και το “Solfeggietto” του υιού Μπαχ, που εξαιτίας τής Donatelli, αλλά και του piano-playing του Cunliffe μετατρέπεται σε κομψοτέχνημα.
Τώρα να μιλήσουμε για κομμάτια του τύπου “Ive got you under my skin” (Cole Porter) και το πώς αυτά τοποθετούνται σε «άλλες» ρυθμικές και αρμονικές βάσεις θα μοιάζει με πλεονασμός…
Ένα έξοχο άλμπουμ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου